Whirlpool Galaxy (NGC 5194)

Ο σπειροειδής γαλαξίας (επίσης γνωστός και 51a, M51, ή NGC 5194) είναι ένας από τους διασημότερους σπειροειδείς γαλαξίες στον ουρανό που βρίσκεται σε μια απόσταση περίπου 23 εκατομμύρια έτη φωτός. Ο γαλαξίας και ο σύντροφός του (NGC 5195) παρατηρείται εύκολα και με κιάλια από τους ερασιτέχνες αστρονόμους, Ο σπειροειδής γαλαξίας (γαλαξίας δινών) είναι επίσης ένας δημοφιλής στόχος για τους επαγγελματίες αστρονόμους, οι οποίοι τον μελετούν για να καταλάβουν περαιτέρω τη δομή των γαλαξιών και τις αλληλεπιδράσεις τους. Ο γαλαξίας ανακαλύφθηκε από Charles Messier στις 13 Οκτωβρίου, 1773. Ο γαλαξίας NGC 5195, ανακαλύφθηκε το 1781 από τον Pierre Mechain. Αν και η ανακάλυψή του δεν έγινε πριν από 1845 εντούτοις ο γαλαξίας της δίνης έγινε ο πρώτος γαλαξίας που αναγνωρίστηκε ως σπείρα. Αυτό επιτεύχθηκε από το Λόρδο Rosse που υιοθέτησε μια απεικονίζει από ένα τηλεσκόπιο 72 ιντσών που το κατασκεύασε στο BIRR Castle, της Ιρλανδίας. Το 2005 παρατηρήθηκε στο γαλαξία μια έκρηξη σουπερ νόβα (sn 2005cs) με φωτεινότητα μεγέθους 14. Μερικές φορές ο M51 χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στο ζευγάρι των γαλαξιών, οπότε σ' αυτή την περίπτωση οι μεμονωμένοι γαλαξίες μπορούν να αναφερθούν ως M51A (NGC 5194) και M51B (NGC 5195).
Με την πρόσφατη παραγόμενη s-n έκρηξη του 2005 εκτιμήθηκε κατά προσέγγιση η απόσταση σε 23 εκατομμύρια έτη φωτός (Mly), και μια γωνιά διαμέτρου 11,2 και από αυτό μπορεί να προκύψει η εικασία πως ο κύκλος του φωτεινού δίσκου M51 είχε μια ακτίνα περίπου 38.000 έτη φωτός. Η μάζα του υπολογίστηκε πως είναι 160 δισεκατομμύριο φορές μεγαλύτερη της δικής μας ηλιακής μάζας.
Οι ακτίνες «Χ» έδειξαν δυο δακτύλιους σκόνης επιπλέων από τον πυρήνα του M51 γύρω από μια μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία Α, που περιβάλλεται από ένα ακόμα δακτύλιο σκόνης, θεωρείται ως υπάρξει στην καρδιά της σπείρας. Το δαχτυλίδι της σκόνης στέκεται σχεδόν κάθετο στο σχετικό επίπεδο του σπειροειδή γαλαξία. Ένα δευτεροβάθμιο δαχτυλίδι διασχίζει το αρχικό, σε έναν διαφορετικό άξονα, ένα φαινόμενο αντίθετο προς τις αρχικές γνώσεις και θεωρίες και ένα ζευγάρι ιονισμένης σκόνης επεκτείνεται από τον άξονα του κύριου δαχτυλιδιού.
Το M51 είναι ορατό μέσω διοπτρικών τηλεσκοπιών σε σκοτεινό ουρανό με λεπτομέρειες και με τα σύγχρονα ερασιτεχνικά τηλεσκόπια. Οι βασικές λεπτομέρειες του M51 και του συντρόφου του είναι δυνατόν να παρατηρηθούν με ένα μέτριο προσοφθάλμιο μέσω ενός τηλεσκοπίου 15 εκ. και η εγγενής σπειροειδής δομή του μπορεί να ανιχνευθεί. Όπως είναι συνήθης γνωστό για τους γαλαξίες, η αληθινή έκταση του μεγέθους τους μπορεί μόνο να μελετηθεί από την λήψη φωτογραφιών και με μακρόχρονες εκθέσεις μπορούν να μας αποκαλύψουν ένα μεγάλο νεφέλωμα που εκτείνεται πέρα από την ορατή κυκλική εμφάνιση τους.
Τον Ιανουάριο του 2005 η ομάδα κληρονομιάς Hubble κατασκεύασε μια σύνθετη εικόνα 11477x7965 pixel του M51 χρησιμοποιώντας το όργανο ACS Hubble, που αποκαλύπτει το γαλαξία και το σύντροφό του με πρωτοφανείς λεπτομέρειες.
Η πολύ έντονη σπειροειδής δομή του γαλαξία θεωρείται ως αποτέλεσμα της στενής αλληλεπίδρασης μεταξύ τους.
Η προκληθείσα σπειροειδής δομή στο μεγαλύτερο γαλαξία δεν είναι η μόνη οι αλληλεπίδρασης αλλά και η σημαντική συμπίεση των αερίων υδρογόνου. Γενικά, τα αέρια υδρογόνου είναι το πιο κοινά συστατικά των διαστρικών μέσων (το απέραντο διάστημα μεταξύ των αστεριών και των πλανητικών συστημάτων στους γαλαξίες). Υπάρχει πρώτιστα η ατομική και μοριακή μορφή που διαμορφώνουν τα τεράστια σύννεφα σε όλο το γαλαξία που όταν περνάνε από κοντά οι μεγάλες βαρύτητες τα έλκουν και αυτές οι αλληλεπιδράσεις παράγουν τα κύματα συμπίεσης (πυκνότητα) σκορπίζοντας μέσων αυτών τα σύννεφα υδρογόνου.

Νεφέλωμα της Λιμνοθάλασσας (M8)

Είδος: Διάχυτο νεφέλωμα εκπομπής
Αστερισμός: Τοξότης
Συντεταγμένες (εποχή 2000.0): α= 18h 03m 41,26s δ= -24° 22' 48,6
Φαινόμενο μέγεθος: 5,8
Φαινόμενες διαστάσεις: 90 ? 40
Απόσταση από τη Γη: 5.200 έτη φωτός

Το Νεφέλωμα Λιμνοθάλασσας (Μ8, NGC 6523) είναι ένα διάχυτο νεφέλωμα που βρίσκεται στον αστερισμό του Τοξότη και είναι ορατό με γυμνό μάτι υπό καλές συνθήκες ορατότητας.
Το νεφέλωμα ανακαλύφτηκε το 1747 από τον Γάλλο αστρονόμο Guillaume Le Gentil και ενσωματώθηκε στον κατάλογο του Μεσιέ το 1764. Ο Τζον Χέρσελ ανακάλυψε ότι η λαμπρότερη κεντρική περιοχή του νεφελώματος είχε μορφή κλεψύδρας και για το λόγο αυτό έχει ονομαστεί Hourglass Nebula (Νεφέλωμα Κλεψύδρας). Αυτή η περιοχή παρατηρήθηκε με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble το 1997 και θεωρείται χώρος σχηματισμού αστέρων (αστρογένεσης). Το 1890, η Ιρλανδέζα αστρονόμος Agnes Mary Clerk έδωσε στο Μ8 την ονομασία <<νεφέλωμα της Λιμνοθάλασσας>>.
Το Νεφέλωμα Λιμνοθάλασσας αποτελεί ένα τεράστιο νέφος ιονισμένου υδρογόνου και κονιορτού, το οποίο λούζεται από το φως ενός γαλάζιου υπεργίγαντα, του αστέρα 9 του Τοξότη. Το νεφέλωμα έχει μέγεθος περίπου 100 ετών φωτός και απέχει περί τα 5.000 έτη φωτός, γεγονός που του προσδίδει φαινόμενη διάμετρο τρεις φορές μεγαλύτερη από αυτήν της Πανσέληνου. Το νεφέλωμα, όπως πολλά διάχυτα νεφελώματα, περιλαμβάνει ένα ωραίο ανοικτό σμήνος, το NGC 6530, που αποτελείται από πολύ θερμούς και νέους αστέρες φασματικού τύπου Ο και Β με ηλικία μόνο 2 εκατομμυρίων ετών. Η περιοχή της κλεψύδρας, το Hourglass Nebula, που λούζεται από το φως του αστέρα Herschel 36, πιστεύεται ότι είναι χώρος αστρογένεσης.
Παρατηρώντας το Μ8,λόγω του φαινόμενου οπτικού του μεγέθους (5), το νεφέλωμα είναι ορατό με γυμνό μάτι. Οι πολύ σημαντικές του διαστάσεις επιβάλλουν προσοχή στη μεγέθυνση που χρησιμοποιούμε για τις παρατηρήσεις μας. Εάν έχουμε κατοπτρικό ή διοπτρικό τηλεσκόπιο, είναι σκόπιμο να χρησιμοποιήσουμε το προσοφθάλμιο φακό με τη μεγαλύτερη εστιακή απόσταση (20mm για παράδειγμα). Η χρήση φίλτρου UHC, πολύ αποτελεσματικού για νεφέλωμα τέτοιου τύπου, μας δίνει τη δυνατότητα να παρατηρήσουμε το νεφέλωμα με περισσότερη λεπτομέρεια.

Γαλαξίας Ανδρομέδα ή Μ 31

Κέντρο η Ανδρομέδα, πάνω ο Γαλαξίας Μ 32 και κάτω ο Μ110. Πάνω δεξιά ο Nu Andromedae.

Gamma Sculptoris

Gamma Sculptoris (γ SCL / γ Sculptoris) είναι ένα αστέρι που ανήκει στον αστερισμό του Γλύπτης. Είναι ένας πορτοκαλής γίγαντας τύπου Κ με φαινόμενο μέγεθος των 4,41 και βρίσκετε σε απόσταση από τη Γη περίπου 179 Έτη Φωτός.

Παρατήρηση δεδομένων
Εποχή: J2000.0 Ισημερία J2000.0
Αστερισμός: Γλύπτης
Δεξιά κλίση: 23 h 18 m 49,4 s
Απόκλιση: 32 ° 31 '55 "
Φαινόμενο μέγεθος: (V) +4.41 4,41
Απόσταση: 179 ± 8 Ε.Φ. - (55 ± 2 pc)
Φασματικός τύπος: K 1 III
Άλλες ονομασίες: HR 8863, HD 219784,SAO 214444, HIP 115102.

RIGIL KENTAURUS

Είναι μεταξύ των πιό φημισμένων αστεριών ολόκληρου του ουρανού, συναγωνίζεται σίγουρα στη φήμη το Σύριο και τον Πολάρι ακόμα κι αν δεν είναι ορατός σε ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού, είναι το "πόδι του Κένταυρου (Centaur), το πρώτο αστέρι του Κένταυρου, γνωστότερο ως άλφα Κένταυρου. Η φήμη του, πράγματι ότι είναι το τρίτο φωτεινότερο αστέρι στον ουρανό (μετά από Sirius και Canopus), βρίσκεται όχι στα ακραία χαρακτηριστικά του αλλά στη γεωμετρία του, δεδομένου ότι είναι το πιό στενό αστέρι Ήλιος, που βρίσκεται μόνα 4,36 Ε.Φ. μακριά, η απόσταση που είναι γνωστή σε 0,2 %. Τοποθετημένο καλά κάτω στο νότιο ημισφαίριο, στην πραγματικότητα ο πιό νότιος αστέρας που φαίνεται με γυμνό μάτι, δεν μπορεί να φανεί πάνω από περίπου 30 μοίρες βόρειου γεωγραφικού πλάτους. Ο άλφα Κενταύρου εξαπατά το μάτι μέσω ενός μέτριου τηλεσκόπιου και τον βλέπουμε ως διπλό. Είναι ένας κίτρινος νάνος που καίει γύρω του το υδρογόνο) αστέρι κατηγορίας Γ, με μια θερμοκρασία 5770 Kelvin και εμφανίζεται σχεδόν ίδιο με τον ήλιο.

Galaxies Arp 147

Just a couple of days after the orbiting observatory was brought back online, Hubble aimed its prime working camera, the Wide Field Planetary Camera 2 (WFPC2), at a particularly intriguing target, a pair of gravitationally interacting galaxies called Arp 147. The image demonstrated that the camera is working exactly as it was before going offline, thereby scoring a "perfect 10" both for performance and beauty. The two galaxies happen to be oriented so that they appear to mark the number 10. The left-most galaxy, or the "one" in this image, is relatively undisturbed apart from a smooth ring of starlight. It appears nearly on edge to our line of sight. The right-most galaxy, resembling a zero, exhibits a clumpy, blue ring of intense star formation.The blue ring was most probably formed after the galaxy on the left passed through the galaxy on the right. Just as a pebble thrown into a pond creates an outwardly moving circular wave, a propagating density wave was generated at the point of impact and spread outward. As this density wave collided with material in the target galaxy that was moving inward due to the gravitational pull of the two galaxies, shocks and dense gas were produced, stimulating star formation.The dusty reddish knot at the lower left of the blue ring probably marks the location of the original nucleus of the galaxy that was hit.Arp 147 appears in the Arp Atlas of Peculiar Galaxies, compiled by Halton Arp in the 1960s and published in 1966. This picture was assembled from WFPC2 images taken with three separate filters. The blue, visible-light, and infrared filters are represented by the colors blue, green, and red, respectively. The galaxy pair was photographed on October 27-28, 2008. Arp 147 lies in the constellation Cetus, and it is more than 400 million light-years away from Earth.

For additional information, contact:

Ray Villard
Space Telescope Science Institute, Baltimore, Md.
410-338-4514
villard@stsci.edu

Mario Livio
Space Telescope Science Institute, Baltimore, Md.
410-338-4439
mlivio@stsci.edu

Object Name: Arp 147

Image Type: Astronomical